طلاق از طرف مرد
طلاق از طرف مرد
طبق ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی اختیار طلاق با مرد است و مرد بدون نیاز به دلیل خاصی وبه صرف اراده میتواند زن را طلاق بدهد و طلاق مخصوص عقد دائم است و در موارد نکاح موقت با تمام شدن مدت صیغه یا بخشیدن مدت باقی مانده به زن از طرف مرد رابطه نکاح از بین میرود. اگر که مرد بخواهد زن خود را طلاق بدهد باشدابتدا باید دادخواستی مبنی بر درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش تقدیم دادگاه کند که برای این امر باید به یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی مراجعه نماید.
تکلیف حقوق مالی زن در طلاق یکطرفه از سوی مرد
ماده واحده قانون اصلاح مقررات طلاق مصوب ۱۳۷۱ ، مردی را که خواهان طلاق است مکلف به پرداخت حقوق مالی زن شامل اجرت المثل نحله و تا نصف دارایی ، نفقه و مهریه نموده است.اما حال تعریف هرکدام از این حقوق مالی و شرایط حکم به پرداخت ان به شرح ذیل است .
۱_مهریه
در مقررات اسلام و قانون مدنی ایران، اختیار مرد در طلاق همسر به رسمیت شناخته شده است و در برخی موارد، مردان، با سوءاستفاده از این حق، موجبات تضییع حقوق زنان را به ویژه در بعد حقوق مالی فراهم می‌کنند، پیش‌بینی مقررات حمایتی، اقدامی حیاتی و مهم تلقی می‌گردد که یکی از همین حقوق مهریه مندرج در سند ازدواج است . مهریه از جمله حقوق مالی است که زوجه میتواند هنگام درخواست طلاق توسط زوج،از دادگاه مطالبه کند. مشروط بر اینکه قبلاً آن را وصول نکرده و یا آن را نبخشیده باشد.و اجرای صیغه طلاق و ثبت آن در دفترخانه هم ، موکول به تأدیه حقوق شرعی و قانونی زوجه (اعم از مهریه، نفقه، جهیزیه،…) به صورت نقد است؛ مگر در طلاق خلع یا مبارات (در حد آن‌چه بذل شده) و یا رضایت زوجه و یا صدور حکم قطعی اعسارشوهر از پرداخت حقوق فوق‌الذکر…
۲_اجرت المثل و نفقه
اجرت المثل که عبارت است از مبلغی که زن بابت کار هایی که در خانه شوهر انجام داده و وظیفه اش نبوده به او پرداخت می شوددر واقع زوجه کارهایی را که شرعا به عهده او نبوده و عرفا برای ان کار اجرت المثل تعلق میگیرد به دستور زوج و با عدم قصد تبرع انجام شود و برای دادگاه نیز ثابت شود دادگاه اجرت المثل کارهای انجام گرفته را محاسبه و حکم به پرداخت ان می نماید.که البته طبق رویه جدیددادگاهها ، تعیین اجرت المثل ونفقه به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع می شود.
۳_نحله
نحله در لغت به معنی هدیه و بخشش است. بر طبق قانون زن تنها وظیفه تمکین از شوهر و تربیت فرزندان را دارد، به همین دلیل اگر مرد بخواهد همسر خود را طلاق دهد، زوجه میتواند برای همه فعالیت‌هایی که در منزل زوج انجام داده، دستمزد بگیرد. در قانون گفته شده که با توجه به سال‌های زندگی مشترک و نوع کارهایی که زوجه در خانه زوج انجام داده و با در نظر گرفتن وضعیت مالی مرد، دادگاه مبلغی را تحت عنوان نحله تعیین می‌کند و مرد باید آن را بپردازد.
نکته:نحله درصورتی پرداخت میشود که زوج خواهان جدایی باشد واگر زوجه درخواست طلاق بدهد دیگر مستحق دریافت اجرت المثل ونحله نیست و در واقع زمانی مورد حکم واقع می گردد که زوج بدون دلیل موجه خواهان خاتمه زندگی مشترک باشد .در واقع قانون گذار با تعیین نحله قصد حمایت از زوجه را داشته است.و البته مبلغ نحله در مقایسه با اجرت المثل مبلغ زیادی نیست .لذا نحله و اجرت‌المثل هردو در صورتی قابل مطالبه هستند که دادخواست طلاق از سوی زن نبوده باشد. علاوه بر این اگر درخواست طلاق مرد به علت سوء معاشرت و سوء رفتار زوجه باشد نیز او نمی‌تواند نحله یا اجرت‌المثل مطالبه کند.
۴_تنصیف اموال
درصورتی که خواهان طلاق مرد باشد و زن با طلاق موافق نباشد(طلاق توافقی نباشد)اگر شرط نصف شدن اموال در سند ازدواج امضاء شده باشد مرد باید تا نصف اموال خودرا قبل از اجرای صیغه طلاق به زن بدهد .اما یکی از دشواری های انجام این موضوع این است که مردان در این شرایط اقدام به انتقال اموال به نام بستگان و خویشاوندان مینمایند و عملا زوجه دسترسی به معرفی اموالی از زوج ندارد تا مطالبه کند.لذا طبق رویه قضایی در دادگاهها زن میتواند درخواست اجرت المثل کند.
نکته:درخواست طلاق از طرف مرد نباید به علت سوء رفتار و سوء معاشرت و یا تخلف زن از وظایف همسری باشد.چون اگر این موارد در دادگاه اثبات شود.دیگر شرط تنصیف اموال و دارایی مرد اجرا نخواهد شد.و زوجه نباید از اجرت المثل و نحله استفاده کرده باشد.
تکلیف حقوق غیر مالی زن در طلاق یکطرفه از سوی مرد
پس از بررسی حقوق مالی زن در طلاق یکطرفه از سوی مرد ،یکی ازموارد حقوق غیر مالی موضوع حضانت فرزندان است .حضانت فرزندان بعد از طلاق برعهده یکی از والدین قرار خواهد گرفت و به نوعی هم حق هم تکلیف ابوین است . حق حضانت فرزند تا هفت سالگی با مادر است و بعد از ان حضانت فرزند تا زمان بلوغ او با پدر خواهد بود و پس از بلوغ خود فرزند تصمیم میگیرد که با کدام یک از والدین خود زندگی کند . لذا فرزند پسر و دختر تا سن ۷ سالگی با مادر خود می مانند و پس ازان دختر تا ۹ سالگی و پسر تا ۱۵ سالگی با پدرخود زندگی خواهند کرد .و بعد از این سن هردو از سن حضانت خارج شده و خود باید تصمیم بگیرند که تمایل دارند با کدام یک از والدین زندگی کنند.